Τώρα η οριστική λύση

Τη Δευτέρα οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες θα είναι καλές. Θα είναι όμως καλές με βάση τις προσδοκίες που δημιούργησε η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες και την ανάλογη προετοιμασία.

Δυστυχώς δεν θα δίνουν την οριστική λύση. Αυτή απαιτεί τρεις μεγάλες επιλογές από τους εταίρους και τρεις από εμάς:

α)Τώρα ξέρουν όλοι πως εάν η Ελλάδα δεν απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους, τότε ποτέ δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές χρήματος, γιατί κανείς δεν θα την εμπιστεύεται. Δεν θα  προσελκύσει ξένες επενδύσεις, ούτε εγχώριες, για να έχουμε θετικούς ρυθμούς  ανάπτυξης, για να μειωθεί η τραγική ανεργία.

β)Η Ελλάδα χρειάζεται ευελιξία από την Ε.Ε για την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ και σημαντικούς πόρους για την Ε΄ προγραμματική περίοδο 2014-2020. Δυστυχώς ούτε το ένα γίνεται, ούτε το άλλο φαίνεται να κερδίζετε στο νέο Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Η Ελλάδα χρειάζεται γενναία δανειοδότηση από τον Ε.τ.Ε, όπως είχε συμφωνηθεί πέρυσι, κάτι που δεν γίνεται, γιατί φοβούνται το ρίσκο της χώρας. Ρίσκο όμως το οποίο αφήνουν ανοικτό οι ίδιοι μέτοχοι της, δηλαδή τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

γ)Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει την δημοσιονομική της εξυγίανση. Το 2001 στο Μάαστριχτ οι χώρες της Ε.Ε πήραν 8 χρόνια για να πετύχουν τα κριτήρια της Ο.Ν.Ε. Η Ελλάδα πέτυχε, έστω ονομαστικά, να μειώσει το έλλειμμα από 16% σε 2,5%, όμως τότε το χρέος ήταν περίπου 100% του ΑΕΠ και  η χώρα μας όπως και  η Ευρώπη, ήμασταν σε θετικό αναπτυξιακό κύκλο. Το 2010 με ανεξέλεγκτο χρέος και με ύφεση από το 2008, απαίτησαν από την Ελλάδα να πετύχει τον ίδιο στόχο σε τρία μόνο χρόνια και μας εγκαλούν γιατί δεν το πετύχαμε.

Τώρα η κυβέρνηση δικαιούται και πρέπει να ζητήσει την οριστική λύση, γιατί τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά του 2010. Το πιο δυνατό μας όπλο είναι οι πρωτόγνωρες θυσίες του Ελληνικού λαού. Οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ε.Ε είναι αρκετά θετικοί για την Ελλάδα, ενώ η πλειοψηφία του ΔΝΤ, δηλαδή οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες, πλην της Ε.Ε ζητούν η νέα συμφωνία να έχει ως βάση την βιωσιμότητα του χρέους, μέσα από σημαντική διαγραφή του.

Εμείς όμως πρέπει να χτίσουμε και αυτή είναι δική μας αποκλειστική ευθύνη, τις άλλες τρεις προϋποθέσεις για να μην επιστρέψουμε και πάλι στην κρίση:

α)Νέο κράτος, φιλικό στον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, που θα λειτουργεί χωρίς σπατάλες και εστίες διαφθοράς. Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει, όμως πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα με μεγαλύτερη ταχύτητα.

β)Νέο παραγωγικό μοντέλο, ανταγωνιστικό και εξωστρεφές, που θα εκτιμά και θα αξιοποιεί την εργασία, την καινοτομία και το ρίσκο της επένδυσης. Η οικονομία της κατανάλωσης που δεν στηρίζεται σε υγιή παραγωγική  βάση, δεν μπορεί να είναι το πρότυπο μας.

γ)Νέο πολιτικό σύστημα με αναλογικό εκλογικό νόμο, χωρίς λαϊκισμούς, μικροκομματικές λογικές και πρακτικές. Χωρίς τα νοσηρά φαινόμενα της διαφθοράς και των προνομιακών σχέσεων με επιχειρηματικά συμφέροντα και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τις αλήθειες κάθε φορά, όσο πικρές και αν είναι, γιατί είναι δική τους ευθύνη η τελική επιλογή. Σωτήριες δεν υπάρχουν, ούτε θα υπάρξουν. Η δουλειά του καθένα ξεχωριστά και η συνολική μας προσπάθεια είναι τα μόνα ασφαλή εργαλεία.

Φοβάμαι πως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το βάθος των αλλαγών σε νοοτροπίες, πρακτικές και επιλογές που πρέπει να κάνουμε.

Η οριστική λύση έχει ως αναγκαία συνθήκη, οι εταίροι και δανειστές μας  να αναλάβουν τις συνολικές τους ευθύνες τα επόμενα εικοσιτετράωρα, η ικανή όμως είναι στα χέρια μας, είμαστε εμείς.

Τοv Σεπτέμβρη τα παιχνίδια τελειώνουν για όλους!

 «Το παιχνίδι τελείωσε», είπε το Φθινόπωρο του 2009 ο Όλι Ρεν για την Ελλάδα. Το Φθινόπωρο του 2012, το παιχνίδι τελειώνει και για την Ευρωζώνη. Μπορεί η Ελλάδα να είχε και να έχει τα περισσότερα προβλήματα, μπορεί να ήταν ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, μπορεί να ήταν ο πρώτος και εύκολος στόχος των κερδοσκόπων, η συνέχεια όμως έδειξε ότι υπάρχουν και άλλοι αδύναμοι κρίκοι, ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι συστημικό και την αφορά στο σύνολό της. Γι’ αυτό δεν αρκούν μόνο τα πακέτα λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται το κοινό νόμισμα να συνδεθεί με την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης.

Οι εμπνευστές του Μάαστριχτ ούτε μπορούσαν, ούτε ίσως ήθελαν να δουν, τι θα συνέβαινε 20 χρόνια μετά από την συμφωνία για την ΟΝΕ και το κοινό νόμισμα. Σίγουρα δεν θα μπορούσαν να εκτιμήσουν ότι το  χρηματιστικό και κερδοσκοπικό κεφαλαίο θα επικρατούσε πλήρως  στο παραγωγικό, ότι οι  χώρες χαμηλού κόστους θα αποδιάρθρωναν τον παραγωγικό ιστό των ανεπτυγμένων χωρών και ότι οι οικονομίες της Ευρωζώνης θα παρουσίαζαν εκρηκτικές δημοσιονομικές και αναπτυξιακές αποκλίσεις.

Οι Γερμανοί πρέπει να στηρίξουν περισσότερο, με τα πλεονάσματά τους την Ευρωζώνη, οι Γάλλοι όμως πρέπει να ξεχάσουν το ΟΧΙ που είπαν στο δημοψήφισμα για την επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος το 2003, με το οποίο έβαλαν φραγμό στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε.

Ο γαλλογερμανικός άξονας για να είναι δημιουργικός, πρέπει να υπηρετεί τους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους.

Το Φθινόπωρο είναι ο οριακός χρόνος της Ευρωζώνης. Οι επιθέσεις των κερδοσκοπικών αγορών θα είναι μαζικές και δεν θα σταματούν από ημίμετρα και προσωρινές λύσεις. Θα σταματήσουν μόνο όταν δεν θα μπορούν να κερδοσκοπούν και αυτό είναι ευθύνη της Ευρωζώνης.

Εάν υπάρξει αυτός ο στρατηγικός επαναπροσδιορισμός της Ευρωζώνης, τότε θα αλλάξει και η στάση της απέναντι στην Ελλάδα. Γι’ αυτό πρώτιστο καθήκον της κυβέρνησης, όλων των κομμάτων, των εκπροσώπων των κοινωνικών φορέων, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, είναι η προβολή αυτού του αιτήματος, χωρίς αφορισμούς και θεωρίες συνωμοσιών.

Αυτό όμως απαιτεί, να ξεπεράσουν όλοι στην Ελλάδα τους τακτικισμούς και τον λαϊκισμό. Απαιτεί στρατηγική συμφωνία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και όχι κοντόφθαλμες επιλογές, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και αποσπασματικές κινήσεις.

Τα 11,4 δις που έχουν ως στόχο να σταθεροποιήσουν σημαντικά πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια, για την μείωση του δημόσιου χρέους, τόσο σε απόλυτο μέγεθος, όσο και ως  ποσοστό του ΑΕΠ, δεν μπορεί να προέλθουν μόνο από την μείωση δαπανών του δημοσίου, για πολλούς λόγους. Δεν μπορεί, γιατί ο σχεδιασμός τους έγινε με βάση την εκτίμηση ότι η ύφεση θα ήταν οριακή το 2012, όπως και το πρωτογενές έλλειμμα.

Η υπόθεση αυτή έχει ήδη ριζικά ανατραπεί. Συνεπώς, κάθε επιλογή πρόσθετης μείωσης δημοσίων δαπανών, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της, τις κοινωνικές επιπτώσεις, αλλά και την πρόσθετη και παρατεταμένη ύφεση που θα δημιουργεί. Γι’ αυτό τα 11,4 δις θα πρέπει να μοιραστούν μεταξύ του περιορισμού των δημοσίων δαπανών και της ανάπτυξης.

Αυτό απαιτεί ένα νέο τετραετές πρόγραμμα, για την ελληνική οικονομία, συμφωνημένο μεταξύ Ελλάδας και Τρόικας.

Τον Σεπτέμβρη, στη νέα διαπραγμάτευση, θα πρέπει να δεσμευτούμε  για τις αλλαγές και τον χρόνο υλοποίησης, που με δική μας ευθύνη θα πραγματοποιήσουμε, γιατί μόνο έτσι θα είμαστε αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί σε αυτά που πρέπει να ζητήσουμε από τους εταίρους μας:

• Την επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.
• Την διαγραφή τουλάχιστον 50 δις δημοσίου χρέους, από αυτό που διακρατεί ο δημόσιος τομέας της Ευρωζώνης.
• Πρόσθετους αναπτυξιακούς πόρους.

Στην Ελλάδα πρέπει να:

• χτίσουμε τάχιστα το κράτος που θα εμπιστευόμαστε και θα μας εμπιστεύεται.
• ανεβάσουμε όλοι πολύ πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων από τους εαυτούς μας, γιατί δεν μπορούμε να διεκδικούμε μόνο δικαιώματα από τους άλλους.

Αυτό απαιτεί ειλικρινή δημόσιο διάλογο κομμάτων και κοινωνικών εταίρων.

Οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν να συμφωνούν και να συμμετέχουν. Το απόθεμα των αντοχών και του χρόνου τελειώνει.

Πρέπει να υπάρξουν συνολικές αποφάσεις που θα δημιουργούν βεβαιότητες στους Έλληνες πολίτες, παραγωγούς εργαζόμενους και καταναλωτές, στην Ε.Ε, στις αγορές, γιατί εάν η αβεβαιότητα ψαλιδίζει την ελπίδα, η παρατεταμένη αβεβαιότητα την σκοτώνει.

 Τον Σεπτέμβρη πρέπει να υπάρξει πολιτική και ψυχολογική αναστροφή, για να υπάρξει προοπτική.

Απόσπασμα Συνέντευξη στην Ετ3 και στην εκπομπή Απέναντι

Τα δύσκολα είναι μπροστά, δυστυχώς αυτήν την αλήθεια πολλά κόμματα προεκλογικά την έκρυψαν και έδωσαν υποσχέσεις για να κερδίσουν ψήφους. Φοβάμαι ότι η ΝΔ, το πρώτο κόμμα, έδωσε πολλές τέτοιες υποσχέσεις και αυτό θα είναι από τα προβλήματα της κυβέρνησης. Δεν αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε πολύ περισσότερες, γιατί επέλεξε τον εύκολο δρόμο της αντιπολίτευσης, περιμένοντας την ευκαιρία όπως δήλωσε σήμερα και στο πρακτορείο Reuters ο κ. Τσίπρα, για να αναλάβουν την κυβέρνηση. Δυστυχώς, δημιουργήθηκε προεκλογικά η εντύπωση ότι οι λύσεις των προβλημάτων μας θα έρθουν από τις Βρυξέλλες. Ασφαλώς χωρίς την Ευρωπαϊκή υποστήριξη τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα., έως αδιέξοδα, όμως τα προβλήματα πρέπει να τα λύσουμε εμείς, εδώ στην χώρα μας, Το χτύπημα της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής τις εισφοροδιαφυγής, το χτίσιμο ενός παραγωγικού και αποτελεσματικού κράτους, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και θα είναι φιλικό στον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, είναι δική μας υπόθεση. Η επίτευξη μιας δημιουργικής ισορροπίας ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα, την εργασία και το κοινωνικό κράτος, είναι δική μας υπόθεση (σημειώνω ότι η εργασία και το κοινωνικό κράτος, δεν έχουν περιθώριο να δώσουν άλλα στην προσπάθεια για αν βγούμε από την κρίση.) Δηλαδή, η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που την στηρίζουν δεν πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά ενός συνδικαλιστικού σωματείου που συγκροτήθηκε για αν ζητά αποκλειστικά  τις λύσεις στα προβλήματά μας από τους τρίτους.

Το Μετρό μας ενώνει όλους

Πράγματι από τις αρχές του 2010, με βάση τους επικαιροποιημένους σχεδιασμούς της Αττικό Μετρό Α.Ε και τα προβλήματα που είχε να λύσει και ήταν πολλά, εκτιμούσαμε η Αττικό Μετρό Α.Ε και εγώ, ότι τέλος του 2015, αρχές του 2016 θα έχει ολοκληρωθεί η πρώτη γραμμή.

Θυμίζω πως τον Οκτώβρη του 2009, είχε διανυθεί το 60% του χρόνου κατασκευής της πρώτης γραμμής του Μετρό, όπως όριζε η Σύμβαση του 2006, και είχε κατασκευαστεί μόνο  περίπου το 8% του έργου, δηλαδή είχαν χαθεί σχεδόν τρία χρόνια.

Με την δουλειά των στελεχών της Αττικό Μετρό και των εργαζομένων στο έργο, κερδήθηκε τουλάχιστον ένας  χρόνος, ειδικά στις αρχαιολογικές ανασκαφές. Το καλοκαίρι του 2011 με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στη Βουλή, διασφαλίσαμε και την πλήρη χρηματοδότησή του, 328 εκ € από το ΕΣΠΑ, που ήταν ήδη διασφαλισμένα και τα υπόλοιπα  750 περίπου εκ € από χαμηλότοκο δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ποιος μπορούσε όμως τότε, όπως και πριν λίγους μήνες, να προβλέψει τα προβλήματα και την συμπεριφορά του αναδόχου, δηλαδή της ιδιωτικής κατασκευαστικής εταιρείας, όπως και τις συνεχείς αναβολές που ζητούν οι δικηγόροι των οικοπεδούχων για τον καθορισμό των αποζημιώσεων για τις απαλλοτριώσεις.

Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι στην πορεία των εργασιών θα εντοπιζόταν υψηλή ποσότητα υδραργύρου στο εργοτάξιο της Βενιζέλου. Θυμίζω επίσης ότι είχαμε, δεσμευτεί, παρ’ ότι κανείς δεν μας πίστευε, ότι θα ολοκληρώσουμε τις μελέτες της επέκτασης του Μετρό προς την Καλαμαριά, θα βρούμε τους πόρους και θα δημοπρατήσουμε το έργο. Όλα αυτά έγιναν και μέσα στον μήνα, θα έχουμε προσωρινό ανάδοχο.

Όσο αφορά για την επιτροπή παρακολούθησης που προτάθηκε, αυτή υπάρχει και συγκροτήθηκε από όλους τους φορείς της πόλης, οι οποίοι υπέγραψαν και μνημόνιο συνεργασίας, και η οποία βοηθά πάρα πολύ το έργο. Επίσης προτάθηκε και η συγκρότηση διακομματικής επιτροπής από την δική μας πλευρά, την οποία όμως αρνήθηκαν  μερικά κόμματα.

Το ΜΕΤΡΟ μας ενώνει όλους και είμαι βέβαιος πως όλοι θα βοηθήσουν στην ολοκλήρωση τόσο της πρώτης γραμμής, όσο και των επεκτάσεων ανατολικά και δυτικά της Θεσσαλονίκης.

                                                                                   

Η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι νόμοι, η πολιτική είναι τα όπλα των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων

Ο καταστροφικός ατομικός εγωισμός, και ο συντεχνιασμός διαλύουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, καθιστούν κόμματα και πολιτικούς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα, λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, στερεί με πολύτιμους πόρους τα δημόσια ταμεία και διαμορφώνει ένα ακριβό, πληθωριστικό καταναλωτικό πρότυπο, που διογκώνει τις εισαγωγές και συμπιέζει το λαϊκό εισόδημα.

Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε πολιτικά την βίαιη αφαίρεση κεκτημένων της μεταπολίτευσης. Πλήρωσε την απόφαση του να χτυπήσει τις παθογένειες της χώρας, τις οποίες όμως ανέχθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Πλήρωσε λάθη σε πολιτικές, σε επιλογές προσώπων και στην αδυναμία να παρουσιάσει ένα ενιαίο βηματισμό και ένα συνεκτικό κυβερνητικό λόγο και επιλογές.

Η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία είναι σε οριακή στιγμή, γι’ αυτό και πρέπει να ξεκαθαρίσουν δύο πράγματα:

α) Στην χώρα μας πρέπει να αλλάξουν πολλά, οι αλλαγές δυστυχώς έχουν οικονομικό και κοινωνικό κόστος, είναι επώδυνες. Τώρα όμως πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, ότι η ελληνική οικονομία και η κοινωνία, ιδιαίτερα οι άνεργοι και οι αδύναμοι πολίτες δεν αντέχουν και νέες θυσίες. Αντιθέτως χρειάζεται η σταδιακή αποκατάσταση αδικιών, η επανάκτηση της ατομικής και συλλογικής αυτοπεποίθησης και η ανάταση της οικονομίας.

β) Στην Ευρώπη πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε, όχι μόνο για να βελτιώσουμε το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, αλλά και για να αξιοποιηθεί το «Αναπτυξιακό Ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ», για να αρχίσει η ανοδική οικονομική και κοινωνική πορεία. Πρέπει ταυτόχρονα να συμμετέχουμε μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ε.Ε αλλά και με τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, στην προσπάθεια για αλλαγή στρατηγικής,  με τον περιορισμό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και την δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, με ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη, όπως τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Οι  Έλληνες πρέπει να κρατήσουμε  και να διευρύνουμε  τις κατακτήσεις μας, όπως τη σταθερότητα, τη δημοκρατία, την ασφάλεια, τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Πάνω σε αυτά να χτίσουμε τώρα τη βιώσιμη ανάπτυξη και ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, φιλικό στον πολίτη και την  επιχειρηματικότητα, που θα λειτουργεί με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.                                                             

Η Δημοκρατία, το Σύνταγμα, οι νόμοι, η πολιτική, είναι τα  όπλα των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων.

Η Ε.Ε. και η Ελλάδα μπροστά σε στρατηγικές επιλογές για το παρόν και το μέλλον

           Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες έχουν χάσει σημαντικά  οικονομικά και κοινωνικά κεκτημένα που κέρδισαν στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μια περίοδο όπου η χώρα γνώρισε την πιο ουσιαστική και μακροβιότερη δημοκρατία, την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία.  Μια περίοδο όμως στην οποία διατηρήθηκαν και διογκώθηκαν παθογένειες της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος, που κληρονόμησε από τις προηγούμενες δεκαετίες.

            Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ, αποκάλυψε τον ακραίο κερδοσκοπικό και επικίνδυνο χαρακτήρα του για την παγκόσμια οικονομία και τους λαούς. Ταυτόχρονα αποκάλυψε και τις αδυναμίες των περισσότερων οικονομιών, αλλά και τα προβλήματα της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα «χτυπήθηκε» περισσότερο γιατί η οικονομία της ήταν ανοχύρωτη, γιατί είχε σχεδόν όλα μαζί τα επί μέρους προβλήματα που είχαν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

            Σε συνθήκες πανικού η Ελλάδα και η Ε.Ε την Άνοιξη του 2010, για να αποτραπεί η πτώχευση της χώρας, κατέληξαν σε ένα σκληρό μνημόνιο για την Ελλάδα. Το μνημόνιο κυριαρχείται από νεοφιλελεύθερες επιλογές, γιατί οι τρεις πλευρές της χρηματοδότησης της Ελλάδας, ΔΝΤ, Ευρωζώνη και Ε.Κ.Τ, κυριαρχούνται εδώ και χρόνια από βαθιά νεοφιλελεύθερες απόψεις.

            Η Ε.Ε, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, παρακολουθεί αμήχανα την Κινεζοποίηση, από την μια πλευρά της οικονομίας, και την Αμερικανοποίηση από την άλλη. Δηλαδή, την ανάπτυξη που στηρίζεται στο άθλιο εργατικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας που δημιουργεί προσωρινή πλασματική ανάπτυξη, αλλά στην συνέχεια καταστρέφει σχεδόν τα πάντα.

            Η Ε.Ε πρέπει να αντιδράσει. Δεν μπορεί να αναζητά την χαμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της με επαναλαμβανόμενες πολιτικές μείωσης του εργατικού κόστους και του κοινωνικού κράτους. Οι λαοί και οι οικονομίες της Ε.Ε δεν θα αντέξουν ένα νέο νεοφιλελεύθερο κύκλο ή της παράτασης του, όπως η Ελλάδα.

            Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί υπεύθυνα, ψύχραιμα, με ενότητα.

¨      Πρέπει να λύσει χρόνιες αδυναμίες του παραγωγικού της ιστού, του κράτους και του πολιτικού συστήματος.

¨      Πάνω από όλα πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε την ουσία των προβλημάτων, τα αίτια της δημιουργίας και της  αναπαραγωγής τους.

            Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και όλες οι κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα οι πιο ισχυρές οικονομικά, η δημόσια διοίκηση, τα ΜΜΕ και η Δικαιοσύνη  πρέπει να κατανοήσουν ότι, μαζί με τα δίκαια αιτήματα τους, έχουν και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις απέναντι στην χώρα, αλλά και το γενικό συμφέρον.

Απάντση σε blog σχετικά με ανάρτηση για τα διόδια Αιγινίου

Αγαπητοί φίλοι,

Χάρηκα πολύ για τη φιλοξενία της απάντησης μου, σε σχόλιο τηλεοπτικού σταθμού την Τετάρτη 25-04-2012, ο οποίος κατηγορούσε εμένα και τον κ. Ρέππα, για το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που μας κατηγορείτε εσείς.

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο.

Όμως σε μερικές από τις δικές σας παρατηρήσεις, συμφωνώ.

Στο ερώτημα σας, για το ποιος υπέγραψε τις Συμβάσεις το 2007, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, ποιο κόμμα κυβερνούσε και ποιος ήταν Υπουργός τότε.

Τέλος, σας θυμίζω ότι επειδή  αποτρέψαμε την αύξηση των διοδίων, όπως προβλέπονταν  από τις Συμβάσεις αυτές, κατηγορηθήκαμε και πάλι για σοσιαλιστικά κατάλοιπα.

Οι επιλογές αυτές  όμως δεν έγιναν από καμιά ιδεοληψία ούτε γιατί κάναμε χάρη στους εργολάβους και στους τραπεζίτες, γιατί αυτοί θέλανε το ακριβώς αντίθετο.

Όσο για το σχόλιο σας, ότι οι πολίτες θα πληρώσουν τις απώλειες εσόδων και όχι οι τράπεζες, το απολύτως σωστό είναι, ότι μόνο οι πολίτες-χρήστες των αυτοκινητοδρόμων  θα πληρώσουν τις απώλειες στο μέλλον όταν θα έχει περάσει η κρίση.

Δεν θα πληρώσει από τη γενική φορολογία, ο πολίτης που δεν χρησιμοποιεί τους αυτοκινητόδρομους και αυτό είναι το δίκαιο.

 Όσο για τις τράπεζες και τους κατασκευαστές και αυτοί θα πρέπει να έχουν απώλειες εσόδων, όταν υπογραφούν οι συμβάσεις για την επανέναρξη κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων, σε σχέση με αυτά που προβλέπονταν στις συμβάσεις του 2007.

Αυτό πιστεύω  ότι θα το τηρήσει οποιοσδήποτε θα είναι στη κυβέρνηση μετά τις εκλογές.

Αποφασίσαμε, μέχρι τώρα με τη κοινή λογική, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον, τον Έλληνα πολίτη και τους χρήστες των αυτοκινητοδρόμων.

Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/04/blog-post_4882.html

6 Μάη, επιλογή ευθύνης..

Στις 6 του Μάη οι πολίτες  με την ψήφο τους θα επιλέξουν τον δρόμο  της εξόδου από την κρίση. Θα επιλέξουν τον ανηφορικό  αλλά σίγουρο δρόμο για να επανακτήσει η χώρα την οικονομική της αυτοδυναμία και την κοινωνική συνοχή. Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα αποφασίσουν  εάν θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας μέσα στην Ε.Ε με τις ευκαιρίες, αλλά και τις δυσκολίες που έχει αυτή. Θα   αποφασίσουν εάν διατηρήσουμε τα κεκτημένα της σταθερότητας και της ασφάλειας που έχουμε συμμετέχοντας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα αποφασίσουν εάν η Ελλάδα θα συμμετέχει στον μεγάλο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αγώνα μέσα στην Ε.Ε μαζί με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις ή θα αθροιστεί στις συντηρητικές που κυριαρχούν σήμερα σε αυτήν.

Ο δύσκολος δρόμος που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα ρεαλιστικό και ολοκληρωμένο σχέδιο, που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να δικαιωθούν οι θυσίες των Ελλήνων. Θυσίες μεγάλες, ιδιαίτερα των αδύναμων οικονομικά, των νέων, των ανέργων και όλων εκείνων που επλήγησαν ιδιαίτερα από την κρίση.  Με την υλοποίηση της ιστορικής απόφασης της 26^ης Οκτωβρίου του 2011 η χώρα και η οικονομία αρχίζουν να σταθεροποιούνται. Πρέπει να ακολουθήσουν πιο πυκνά βήματα ανάπτυξης, για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, να ενισχυθούν τα εισοδήματα και το κοινωνικό κράτος.

Η δική μας πρόταση είναι η Αυτοδύναμη Ελλάδα με επάνοδο στη δημοσιονομική σταθερότητα και κυριαρχία, με αποκατάσταση των απωλειών και άρση των αδικιών. Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει και κάτι πολύ συγκεκριμένο, προσωπικά για κάθε Ελληνίδα, για κάθε Έλληνα. Σημαίνει πως ο Έλληνας πολίτης γίνεται υπερήφανος, ασφαλής, αξιοπρεπής.

Καλό Πάσχα & Καλή Ανάσταση

Γιατί το θέμα της αξιοκρατίας είναι πάντοτε επίκαιρο..

Στο  σχετικό άρθρο του συντάγματος της Ελληνικής Πολιτείας αναφέρεται ρητά ότι δικαίωμα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ανεξαιρέτως. Η αντίστοιχη όμως διατύπωση του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ προχωρεί περισσότερο της ημετέρας. Εκεί δηλαδή που στο άρθρο του συντάγματος μας υπάρχει τελεία, στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ υπάρχει κόμμα και η διατύπωση τελειώνει με τη φράση “on the basis of merits”.

Η φράση αυτή αποδίδεται στα Ελληνικά  “στη βάση της αξιοκρατίας”. Δηλαδή, στη βάση των ικανοτήτων, δεξιοτήτων, βαθμού εκπαίδευσης αλλά και ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που διαθέτει κάθε χωριστός άνθρωπος, όπως η εργατικότητα, η βούληση, το πείσμα, η προσαρμοστικότητα σε νέες καταστάσεις και συνθήκες, η αντίληψη και οι δυνατότητές του. Επιπλέον, στη βάση των αρχών με τις οποίες πορεύεται στη ζωή και κοινωνικοποιεί τις ιδέες και τις φιλοδοξίες του, και από τη συμμετοχή του στη δημιουργία και την ανελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.

Νομίζω, ότι η τοποθέτηση της αξιοκρατίας ως προσωπικής και κοινωνικής αρχής δεν  χρειάζεται περισσότερο εμβάθυνση και υποστήριξη.  Απλά, εκείνο που μας χρειάζεται είναι η αποδοχή της και η βούληση και ίσως μερικές φορές η γενναιότητα να την επιβάλλουμε σ’ όλες τις εκφράσεις και διαβαθμίσεις της οργανωμένης “πολιτικής” και κοινωνικής ζωής μας.

Εύκολα επίσης διαπιστώνουμε ότι στην πράξη, η αξιοκρατία πολύ λίγο ίσχυσε στη χώρα μας όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση. Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πιο καθαρά εφ’ όσον αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του δεν μπορεί να μείνει για καιρό στη θέση του. Το γεγονός αυτό βέβαια δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί διάφορες δυσάρεστες παρενέργειες, τις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε ως σύνολο ανεξάρτητα του βαθμού στον οποίο συμμετείχαμε στη διαμόρφωση της υφιστάμενης κατάστασης.

Πολύ συχνά ακούμε και διαβάζουμε για παθήματα, επιδείξεις ανικανότητας και κακώς νοούμενης υπηρεσιακής νοοτροπίας, παραλήψεις και ανεπάρκειες, και όλα αυτά να αποτελούν τον κανόνα. Ξέρω επίσης ότι υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι. Το περισσότερο σοβαρό από αυτά είναι ότι οι Ελληνικές αρχές είναι γενικά ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τις νέες δύσκολες από κάθε άποψη συνθήκες.

Αλήθεια,  πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε άλλου είδους προσέγγιση. Δηλαδή, αν άξια και ικανά στελέχη χειριζόταν τις υποθέσεις που μας αφορούν. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχαμε πέσει στην παγίδα της νοοτροπίας των “δικών μας παιδιών”, ο εκσυγχρονισμός και η προσαρμογή θα είχε γίνει έγκαιρα με όλες τις ευεργετικές συνέπειες για όλους μας.   
   

 Γ.Τ  

Η βία σκοτώνει τον αθλητισμό. Ο Αθλητισμός τρόπος ζωής, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό γεγονός.

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο της οργανωμένης βίας στα πλαίσια αθλητικών εκδηλώσεων και ιδιαίτερα  στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Όπως έχει υπογραμμισθεί σε διάφορες μελέτες από ένα ευρύ διεπιστημονικό πεδίο, τα αίτια και οι αφορμές που οδηγούν τους οπαδούς να υιοθετήσουν βίαιες συμπεριφορές, είναι πολύπλοκα και 
ετερογενή.

Δεδομένου του πολυσύνθετου και πολυδιάστατου χαρακτήρα του  φαινομένου, ο νέος αθλητικός νόμος αν και προβλέπει αυστηρές ποινές και ρήτρες βίας, χρειάζεται να ενισχυθεί  από συγκεκριμένες δράσεις των εμπλεκόμενων φορέων, προκειμένου να επιτευχθεί η πρόληψη και η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του.

Πιστεύω ότι πρέπει:

• Οι διοικήσεις των ΠΑΕ να έχουν μια δυναμικότερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή στη διαχείριση της τάξης και της ασφάλειας στα γήπεδα.

• Να γίνει χαρτογράφηση των μελών των συνδέσμων, ως προς την ταυτότητα τους και το δημογραφικό-κοινωνικό τους προφίλ.

• Να ενισχυθεί η έρευνα με επίκεντρο τον τρόπο λειτουργίας και τις δομικές αλλαγές που απαιτούνται, στους επιμέρους φορείς που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού στη χώρα μας.

• Να εφαρμοσθούν κοινωνικο-εκπαιδευτικά προγράμματα που συμβάλλουν στην καταπολέμηση της βίαιης συμπεριφοράς των ατόμων που έχουν ήδη καταδικασθεί.

• Να συμμετέχουν οικονομικά οι αθλητικές ομάδες, στην υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα αποτρέπουν την υιοθέτηση βίαιων συμπεριφορών.

• Να συμφωνήσουν εγγράφως οι ΠΑΕ με τα ΜΜΕ για την εξάλειψη δημοσιευμάτων και πρωτοσέλιδων τα οποία δύναται να προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα.

• Να εκπαιδευτεί το ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας των γηπέδων από την Αστυνομία  και από τον Ερυθρό Σταυρό με έξοδα των ΠΑΕ.

• Να σχεδιαστεί νέο επιχειρησιακό σχεδιασμό της Αστυνομίας ήπιας αστυνόμευσης με υιοθέτηση επιτελικών συντονιστικών μέτρων με βασικό μέλημα την καλύτερη οργάνωση και την αποδοτικότερη κατανομή των αστυνομικών δυνάμεων με στόχο τη διατήρηση της δημόσιας τάξης εντός και εκτός των γηπέδων με το μικρότερο δυνατό κόστος τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε οικονομικούς πόρους.

Ι.Ε

Απάντηση Γιάννη Μαγκριώτη σε ανάρτηση blog

Αγαπητοί φίλοι,

σε σχέση με την ανάρτηση σας, θα ήθελα να σημειώσω

α) οι μετακινήσεις των βουλευτών από την Αθήνα προς την εκλογική τους περιφέρεια καλύπτονται από τη Βουλή. Συνεπώς, εάν μετακινούμουν απλώς για το Σαββατοκύριακο, όπως άλλες φορές, η δαπάνη θα καλύπτονταν από τη Βουλή.

β) Οι μετακινήσεις των κυβερνητικών και υπηρεσιακών στελεχών για θέματα αρμοδιότητας τους καλύπτονται από τον τακτικό προϋπολογισμό. Οι μετακινήσεις αυτές, όταν είναι αεροπορικές, δεν γίνονται σε θέσεις VIP αλλά σε οικονομικές θέσεις. Σας στέλνω συνημμένα και τη φωτοτυπία της κάρτας επιβίβασης.

Στα 2,5 χρόνια που βρίσκομαι στο ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ., έχω επισκεφτεί από μία τουλάχιστον φορά όλους τους νομούς της χώρας. Πιστεύω κάτι ανάλογο έχουν κάνει και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Με την ευκαιρία, θα μου επιτρέψετε να πω δύο λόγια, που λόγω του χαρακτήρα μου δεν έχω πει δημόσια.

• Οι δαπάνες του γραφείου μου στο υπουργείο είναι μηδενικές, και είναι εύκολο να το διαπιστώσετε, όπως διαπιστώσατε τη δαπάνη του εισιτηρίου.
• από την αρχή, ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου, προμηθευτήκαμε υπηρεσιακά τηλέφωνα με τις αντίστοιχες ατέλειες.
• το αυτοκίνητο που παραχωρεί η Βουλή προς τους βουλευτές το έχω επιστρέψει. Χρησιμοποιώ το ιδιωτικό μου αυτοκίνητο (mini cooper), τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε όλες τις επισκέψεις μου, ως υφυπουργός στη Βόρεια Ελλάδα.

 Εκτιμώ την ευαισθησία σας και την άμεση ανάρτηση της συγκεκριμένης απόφασης, άλλωστε για αυτό κατοχυρώσαμε νομοθετικά την ‘ΔΙΑΥΓΕΙΑ’, δηλαδή και η ελάχιστη κυβερνητική δαπάνη να αναρτάται στο διαδίκτυο.

Είμαι βέβαιος, ότι σε ανάλογο χρόνο θα φιλοξενήσετε και την απάντηση μου.

                                                                                       
Απάντηση σε ανάρτηση blog

Οι υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα, μύθος και πραγματικότητα..

"Θέλοντας να σταθώ από τη σκοπιά του σκεπτόμενου και ανήσυχου Έλληνα,  θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή ενημέρωση σχετικά με την αναζήτηση υδρογονανθράκων στην πατρίδα μας. Θα αποφύγω κατά το δυνατό τεχνικούς όρους και ειδικές γνώσεις που απορρέουν από την επαγγελματική και επιστημονική μου εμπλοκή στο θέμα.

Θα μου επιτρέψετε μόνο να επικαλεστώ τη διαφορά μεταξύ βεβαιωμένων, πιθανών  και δυνητικά αποθεμάτων. Οι συζητήσεις στα ΜΜΕ αναφέρονται κυρίως σε δυνητικά αποθέματα, πράγμα που οδηγεί σε παρερμηνείες και συνακόλουθες υπερβολικές εκτιμήσεις δημοσιογραφικού τύπου και υπερφίαλες δηλώσεις, ακόμη και αξιωματούχων.       

Οι εκτιμήσεις παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση ανάλογα με την κατηγορία αποθεμάτων στην οποία αναφερόμαστε. Όμως, όποια κατηγορία και αν χρησιμοποιούμε δε μπορούμε να παραποιούμε την πραγματικότητα και να προβάλουμε αντί αυτής τις όποιες ιδεοληψίες μας. Π.χ., πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε δήλωση του τύπου:  «Τα κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km²». Αυτό είναι φανερά  εξωπραγματικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η χερσαία ελληνική επικράτεια είναι περίπου 132.000 Km². Είναι σαν να λέμε ότι έχουμε κοιτάσματα που αντιστοιχούν σε 8/13 του χερσαίου χώρου μας. Αν δούμε τα στοιχεία των υφισταμένων εκμεταλλεύσεων (και άρα βεβαιωμένων αποθεμάτων) του ελληνικού χώρου που είναι διαθέσιμα ακόμη και στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσουμε ότι το κυρίως κοίτασμα στον Πρίνο έχει έκταση λίγο μεγαλύτερη από 4 Km².     

 Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αναρωτιέμαι πως μπορούμε να κάνουμε υπερφίαλες εκτιμήσεις για τα αποθέματα της πατρίδας μας, τα οποία μάλιστα είναι στην κατηγορία των «δυνητικών», χωρίς φυσικά να έχουν προηγηθεί τουλάχιστον οι γεωφυσικές έρευνες, οι οποίες πιθανόν να εντόπιζαν κάποιες πετρελαιοπιθανές δομές, και πολύ περισσότερο μη έχοντας γεωτρητικά δεδομένα. Το τραγελαφικό της ιστορίας είναι ότι αν πιστέψουμε τις διαδόσεις, τότε το δυναμικό της χώρας σε υδρογονάνθρακες είναι περίπου ίσο με αυτό της Σαουδικής Αραβίας και του Τέξας μαζί.    

Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στην Ελλάδα. Αντίθετα, η σχετική ομοιομορφία των γεωλογικών ζωνών με αυτές της Αλβανίας και βορειότερα της πρώην Γιουγκοσλαβίας μας κάνει να αισιοδοξούμε. Η δε πρόσφατη ανακάλυψη μεγάλου κοιτάσματος αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου μας δείχνει το δρόμο προς την επιτυχία. Παρά τη μεγάλη απόσταση από την βάσιμη προσδοκία μας ως την βεβαιότητα, πρέπει να δρομολογήσουμε άμεσα τις έρευνες για να έχουμε αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα, δηλαδή μετά από μερικά χρόνια. Με την προϋπόθεση ότι οι έρευνες δεν θα σταματήσουν, στο άμεσο μέλλον θα μπορούμε να μιλήσουμε με λιγότερη αβεβαιότητα.

Τα προσδοκώμενα οφέλη από την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι πολλά και ποικίλου χαρακτήρα. Θα συμβάλουν στο να αναβαθμιστεί ο γεωστρατηγική θέση της χώρας, να αποκτήσουμε κάποιο διπλωματικό κεφάλαιο και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας. Ταυτόχρονα, το γεγονός αυτό θα συνεργήσει στο να αλλάξει και ο τρόπος με το οποίο οι Ευρωπαίοι σκέφτονται για τους Έλληνες. Από την άλλη μεριά θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, θα εισρεύσει συνάλλαγμα, θα αναβαθμιστούν οι σχετικές σπουδές και θα δοθούν καινούργιες επαγγελματικές ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους. Όλα αυτά βέβαια, πρέπει να θεωρούνται μόνο μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας της χώρας για ανάταξη. Η ανακάλυψη και συνακόλουθη εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν είναι ικανή από μόνη της να λύσει το πρόβλημα το χρέους της χώρας, μπορεί όμως να το απαλύνει και να συμβάλει στην οριστική διευθέτησή του".

Γ.Τ          

Τώρα οι τράπεζες πρέπει να στηρίξουν την αγορά και τα νοικοκυριά.

Μια ελάχιστη κοινή συνισταμένη των κομμάτων που τάσσονται υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ είναι η επιλογή του δρόμου της Ανάπτυξης για την αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας.

Η μετατροπή της Ανάπτυξης από ένα προεκλογικό σύνθημα σε μια ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση θα πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο των επερχόμενων εκλογών και να αποτελέσει το κρίσιμο σημείο που θα ξεχωρίσει τις πολιτικές δυνάμεις που απλά έχουν καλές προθέσεις από αυτές που έχουν πρόγραμμα και είναι ικανές για να οδηγήσουν την χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Η οικονομική ανάκαμψη μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και δημιουργηθούν οι κατάλληλες αναπτυξιακές συνθήκες.
Η πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση είναι το σταθερό οικονομικό περιβάλλον το οποίο πλέον διασφαλίζεται μετά την έγκριση του 2ου πακέτου Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης της Ελλάδος και του χρονοδιαγράμματος εκταμίευσης των 130 δις, τα οποία θα καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας τουλάχιστον έως το 2015 μαζί με τα έσοδα που θα προκύψουν από άλλες πηγές, όπως οι αποκρατικοποιήσεις.

Η δεύτερη προϋπόθεση που επετεύχθη είναι η διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που ολοκληρώνεται έως τις 11 Απριλίου με την ανταλλαγή και των ομολόγων που έχουν εκδοθεί. Με τον τρόπο αυτό θα εξυγιανθούν οι ελληνικές τράπεζες για να μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, την αγορά και τα νοικοκυριά. Πιστεύω πως πολύ γρήγορα αυτό θα γίνει πραγματικότητα. Η Κυβέρνηση το έχει ξεκαθαρίσει προς τις διοικήσεις των τραπεζών πως η υποστήριξή τους τόσο από την Ε.Ε, όσο και από το Ελληνικό Δημόσιο, γίνεται για να διασφαλιστούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών, κάτι που το έχουμε ήδη πετύχει, και για να χρηματοδοτήσουν την αγορά.

Τρίτη βασική προϋπόθεση είναι η αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με την αναδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού και τη δημιουργία ενός φιλικού επενδυτικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος που θα λειτουργεί ως μοχλός εξυπηρέτησης του πολίτη και στήριγμα της ανάπτυξης.

Τέταρτη βασική προϋπόθεση είναι ο εκσυγχρονισμός και η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους, κράτος φιλικό προς την επιχειρηματικότητα και τον πολίτη.

Ο οικονομικός και αναπτυξιακός κύκλος που ανοίγεται μπροστά μας πρέπει να έχει ως κεντρικούς στόχους:

την αξιοποίηση τομέων της οικονομίας που μπορούν να μας δώσουν το συγκριτικό πλεονέκτημα όπως είναι οι εξαγωγές, οι ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), ο τουρισμός, η γεωργία, η κτηνοτροφία και οι αναπτυξιακές υποδομές.

την παραγωγή προϊόντων και την προσφορά υπηρεσιών ποιότητας και υψηλής προστιθέμενης αξίας.

την κατάκτηση μιας σταθερής και υψηλής θέσης στην ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα των επιχειρήσεων.

Την υποστήριξη του παραγωγικού κόσμου της περιφέρειας, γιατί εκεί η κρίση χτύπησε περισσότερο, αλλά και γιατί εκεί έχουμε και συγκριτικά πλεονεκτήματα ως χώρα.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου μόλις έχουμε ξεπεράσει το σημείο της μεγαλύτερης καμπής και έχει αρχίσει η αντιστροφή της πορείας προς τα πάνω κάτι που δεν θα μπορούσε να γίνει όσο το βάρος του χρέους και των ελλειμμάτων μας τραβούσε προς τα κάτω.

Ξεκινάμε την προσπάθεια της ανάκαμψης έχοντας βάλει ως απόλυτες επιλογές και προτεραιότητες μας την μείωση της ανεργίας, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης και την αναπλήρωση ενός μέρους τουλάχιστον των απωλειών, ιδιαίτερα των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

Οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών πρέπει να δικαιωθούν και θα δικαιωθούν.

ΥΓ* Άρθρο στην εφημερίδα Σήμερα

Η συμμετοχή στα δύσκολα δικαιώνει την πολιτική*

Η οικονομική κρίση άλλαξε ζωές, άλλαξε συμπεριφορές, άλλαξε ρυθμούς καθημερινότητας, άλλαξε τον ορίζοντα της χώρας αλλά και των πολιτών.

Κάθε πολίτης όμως δεν βιώνει με τον ίδιο τρόπο την κρίση. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που δεν τους άγγιξε, είτε γιατί φρόντισαν να είναι παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί και αυτό είναι καλό, είτε γιατί φρόντισαν με παράνομους τρόπους να πλουτίσουν. Οι πρώτοι μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα, οι δεύτεροι πολλές φορές «θορυβούν» γιατί βλέπουν πως τώρα καλούνται να πληρώσουν και να τιμωρηθούν. Σε κάθε περίπτωση είναι καλό να κατανοήσουν γρήγορα ότι οι καιροί άλλαξαν.

Υπάρχουν όμως και πολλοί ιδιαίτερα οι νέοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αρκετοί επαγγελματίες και συνταξιούχοι, γενικότερα οι αδύναμοι οικονομικά πολίτες, που η ζωή του από δύσκολη έγινε τραγική. Η ανασφάλεια και τα αδιέξοδα που ζουν είναι δυστυχώς απόλυτα.

Πρέπει όμως να επανακτήσουν την χαμένη αυτοπεποίθηση τους. Ο φόβος δεν πρέπει να τους οδηγήσει στην παραίτηση και στην άρνηση. Δεν πρέπει να το βάλουν κάτω, πρέπει να συνεχίσουν την προσπάθεια. Πρέπει  να διεκδικήσουν πιο αποφασιστικά τα αυτονόητα δικαιώματα τους στην εργασία και την αξιοπρεπή διαβίωση. Για αυτούς πρέπει και τα κόμματα να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.

Κυρίως όμως εμείς στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο, γιατί εμάς οι πολίτες εμπιστεύτηκαν περισσότερα και εμείς τους πονέσαμε περισσότερο.

Για αυτό η συμμετοχή στην νέα προσπάθεια θα είναι απόδειξη:

·  Της απόφασής μας να κάνουμε μια νέα δυναμική αρχή.

·  Της  πίστης στην ιστορία μας, στις αρχές και τις αξίες του ιδεολογικού και πολιτικού μας χώρου.

·  Της θέλησής μας να δικαιώσουμε τις θυσίες των Ελλήνων.

·  Της απόφασής μας να είμαστε μπροστά στον αγώνα για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η συμμετοχή μας στην νέα προσπάθεια είναι το ασφαλές τεκμήριο πως είμαστε στο ΠΑΣΟΚ πρωτίστως για τα δύσκολα, είμαστε στο ΠΑΣΟΚ για να υπηρετούμε την χώρα και τους πολίτες. 

(*Άρθρο Υφ. Γιάννη Μαγκριώτη στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής και στη δημοσιογράφο κ. Στιβακτάκη Αννίτα)

Κάλεσμα συμμετοχής, αγώνα και νίκης.

Αγαπητοί φίλοι,

Την Κυριακή 18 Μαρτίου 2012  συμμετέχουμε στην εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Το Εθνικό Συμβούλιο του κινήματος,  με βάση το καταστατικό μας, ανακήρυξε μοναδικό υποψήφιο τον Βαγγέλη Βενιζέλο.

Η αυτονόητη εκλογή του δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται την ψήφο και την υποστήριξή μας.

Η συμμετοχή στις εκλογές, θα είναι απόδειξη:

·  Της απόφασής μας να κάνουμε μια νέα δυναμική αρχή.

·  Της  πίστης στην ιστορία μας, στις αρχές και τις αξίες του ιδεολογικού και πολιτικού μας χώρου.

·  Της θέλησής μας να δικαιώσουμε τις θυσίες των Ελλήνων.

·  Της απόφασής μας να είμαστε μπροστά στον αγώνα για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η συμμετοχή μας είναι ασφαλής απόδειξη πως είμαστε στο ΠΑΣΟΚ πρωτίστως για τα δύσκολα, είμαστε στο ΠΑΣΟΚ για να υπηρετούμε την χώρα και τους πολίτες.

Χρειάζεται πίστη , προσπάθεια από όλους και αλληλεγγύη .

Η οικονομική κρίση στη χώρα μας είναι αποτέλεσμα παθογένειας πολλών δεκαετιών που σωρεύτηκα εκδηλώθηκαν από το 2006 και μετά. Από το 2008 άρχισε να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις λόγω της πίεσης που άσκησε πάνω στη χώρα μας η διεθνής χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση.

Πολλές οι αιτίες της κρίσης, τρεις είναι κατά τη γνώμη μου  οι βασικές, και οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν οριστικά.

α. Η λανθασμένη αντίληψη μεγάλου τμήματος της ελληνικής επιχειρηματικότητας και των επαγγελματιών, ότι οι ευθύνες τους απέναντι στο κράτος και στο κοινωνικό σύνολο είναι ελάχιστες έως μηδενικές

β.  Η λανθασμένη νοοτροπία της ή ήσσονος προσπάθειας σε μεγάλο μέρος της δημόσιας διοίκησης, με αποτέλεσμα όταν κρίσιμα τμήματα της δεν διαφθείρονταν από τα οικονομικά συμφέροντα, δεν βοηθούσαν στην ανάπτυξη και στην εξυπηρέτηση των πολιτών επαρκώς.

γ. Στους φορείς της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης και στα κόμματα στο σύνολο τους κυρίως όμως στα κυβερνητικά, γιατί όλα αυτά τα χρόνια στην καλύτερη περίπτωση δεν καταλάβαιναν που πάνε τα πράγματα, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως αδιαφορούσαν, έκαναν αποδεκτές ή και πριμοδοτούσαν λανθασμένες πρακτικές και επιλογές πολλών κοινωνικών ομάδων.

Από το 2009 και μετά έπρεπε να αλλάξουν όλα και να αλλάξουν γρήγορα. Οι αλλαγές έγιναν και γίνονται σε συνθήκες πανικού με τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης, ανήμπορες, αιφνιδιασμένες ή και αρνητικές στην στήριξη της Ελλάδας. Η χώρα και οι Έλληνες έχουμε τις δυνάμεις να ανατάξουμε την οικονομία να στηρίξουμε την κοινωνική συνοχή και να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.

Οι θυσίες όμως των αδύναμα οικονομικά πολιτών είναι πολύ μεγάλες. Για πολλούς  όμως όπως οι νέοι, οι άνεργοι, μεγάλο μέρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, πολλοί επαγγελματίες και χαμηλοσυνταξιούχοι χωρίς άλλα εισοδήματα, οι εξελίξεις είναι καταστροφικές.

Η ανάπτυξη της οικονομίας και η άμεση προστασία των πιο αδύναμων πολιτών στη μεταβατική περίοδο είναι απόλυτη επιλογή και προτεραιότητα.

 Η υλοποίηση της ιστορικής απόφασης της 26/10/2011, με την οποία δικαιώνονται οι θυσίες των πολιτών, μπορεί να αποτελέσει τη βασική προϋπόθεση για να αρχίσει η βελτίωση της οικονομίας και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης.

Τις μέρες αυτές βρισκόμαστε στην καμπή της πορείας . Τους επόμενους μήνες μπορεί να αρχίσει η ανόρθωση.

Χρειάζεται πίστη , προσπάθεια από όλους και αλληλεγγύη .  

             

Στη σύμβαση του 2007 και στην ετήσια τιμαριθμική αναπροσαρμογή οφείλεται η αύξηση των διοδίων που ανακοίνωσαν οι παραχωρησιούχοι

Αγαπητοί φίλοι,
1) Τα διόδια δεν τα αυξάνω και δεν τα μειώνω  εγώ, γιατί δεν είχα και δεν έχω καμία αρμοδιότητα επί των διοδίων και επί των αυτοκινητοδρόμων.
2 Έχω προτείνει  εγώ και το ΠΑΣΟΚ, από το 2008, ότι τα διόδια πρέπει να μειωθούν για τους λόγους που ξέρετε. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να συμφωνήσουν οι κατασκευαστές και οι τράπεζες. Γιατί αυτό ορίζει η σύμβαση που ψηφίστηκε το 2007  στη Βουλή.
3) Ως κυβέρνηση ζητήσαμε από τους ιδιώτες να μην αυξήσουν, όπως όριζαν οι συμβάσεις το 2007, τα διόδια από 1-1-2011 κατά 33% στους Αυτοκινητόδρομους Αιγαίου και από το Καλοκαίρι του 2011 περίπου κατά 50% από τα Σκάρφια του Μαλιακού μέχρι τη Αθήνα και από την Αθήνα μέχρι την Ελευσίνα, κάτι το οποίο δέχτηκαν και γι’ αυτό και οι αυξήσεις δεν έγιναν. Φυσικά την απώλεια των εσόδων οι παραχωρησιούχοι, με βάση τις συμβάσεις του 2007, θα την διεκδικήσουν από το δημόσιο.
4) Οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες ημέρες περιλαμβάνονται επίσης στις συμβάσεις του 2007, γίνονται κάθε πρώτο μήνα του χρόνου, είναι οι προσαρμογές στον τιμάριθμο και δεν είναι θέμα του Υπουργείου.
Θα συνεχίσουμε, να είστε βέβαιοι, την προσπάθεια να αρχίσουν και πάλι την χρηματοδότηση των έργων οι Τράπεζες όπως οφείλουν για να ξεκινήσει η κατασκευή τους, όπως και την προσπάθεια  για την μείωση των διοδίων.
Οι Τράπεζες, Ελληνικές και Ξένες,  είναι οι ίδιες σχεδόν που είναι και στα ομόλογα, και γι’ αυτό πιστεύω πως αν ολοκληρωθεί το PSI, θα μπορεί  τότε το Ελληνικό Δημόσιο  από πιο ισχυρή θέση να απαιτήσει τα παραπάνω.

Εθνικό Συμβούλιο:Πρώτα η σωτηρία της χώρας και μετά το ΠΑΣΟΚ

Το διήμερο του Εθνικού Συμβουλίου απέδειξε, ότι μπορούμε να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα  και σε αυτήν την δύσκολη στιγμή για το κόμμα μας. Μπορούμε να βάλουμε πάνω από κάθε σκοπιμότητα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. 

  Μέσα από αυτήν την οπτική πρέπει να προγραμματίσουμε τον απολογιστικό και προγραμματικό μας διάλογο, την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και την εκλογή της ηγεσίας μας.

Προέχει η Σωτηρία της χώρας

Ο Υφυπουργός Υποδομών Μεταφορών & Δικτύων κ. Γιάννης Μαγκριώτης, κατά την είσοδό του στο Υπουργικό Συμβούλιο, ερωτηθείς από δημοσιογράφους για την πρόταση δυαρχίας δήλωσε:


«Δεν έχει διατυπωθεί και προέχει η σωτηρία της χώρας. Οι πολίτες δεν θα συγχωρήσουν λάθη γιατί έχουν κάνει πολλές θυσίες -και ειδικά οι νέοι και οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες», προσθέτοντας ότι «οι πολίτες θέλουν αποτελέσματα».

Αναφερόμενος στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ είπε ότι «Η τελευταία ελπίδα των πολιτών είναι η κυβέρνηση Παπαδήμου και η υλοποίηση του προγράμματός της. Εκεί πρέπει να ρίξουμε τη μεγάλη μας προσοχή και μόνο τότε θα έχει και αξία και θετικά αποτελέσματα η ενασχόληση με τα κομματικά μας θέματα», ενώ απαντώντας προς τους δημοσιογράφους στο ερώτημα «άλλος πρόεδρος, άλλος πρωθυπουργός;» είπε: «Δεν υπάρχει τέτοια πρόταση, αν θέλετε να την κάνετε εσείς».